นักคิดบ้าๆที่แอบฟุ้งซ่าน

.. เมื่อคืนตอนกลับบ้านแวะซื้อหนังสือที่ตลาดปากถนน เจอคุณแม่ของนักร้องสาววัยรุ่นท่านหนึ่งที่ออฟฟิศ แกมาเก็บเงินและของที่แผงขายอาหาร คุยๆไปได้ความว่าแกมีแผงขายอาหารหลายที่เลย และยังขายส่งตามห้างอีกด้วย ...อืม..ขยันทำมาหากินจริงๆ ขนาดลูกสาวเป็นนักร้องขวัญใจวัยรุ่น แต่แกก็ไม่ประมาทในการใช้เงิน ต้องเตรียมไว้เพื่ออนาคตที่ไม่รู้ว่า ชื่อเสียงจะถูกเรียกคืนจากผู้มอบให้ขี้เบื่อวัยรุ่นไทยเมื่อไหร่ ...ในโลกความเป็นจริง ความฝันของลูกๆมักไม่ยาวนานและมั่นคงเท่าความรักของผู้เป็นแม่..

วันนี้เป็นวันเรื่อยเปื่อยอีกหนึ่งวัน งานยังต้องรอฝ่ายอื่นถึงจะดำเนินการต่อได้...แต่สังหรณ์ข้าพเจ้าเตือนว่า ไอ้ฝ่ายอื่นที่แหละที่มันชอบส่งงานมาใกล้เส้นตายประจำ และทำให้เราต้อง รีบๆล่กๆงกๆเงิ่นๆ ทำงานแบบการทอดไก่ด้วยความเร็วแสงขณะที่ต้องการคุณภาพระดับไก่ย่างห้าดาว..เอ็งเพ้อรึเปล่าฟะ..ไอ้เวลลลล -_-"

เมื่อวานเพิ่งบ่นเรื่องการใช้จ่ายซื้อของไป .. แล้วก็เซ็งอีกจนได้ หูฟังตัวโปรดของข้าพเจ้าพิการเสียแล้ว ข้างหนึ่งๆติดๆดับ เวลาฟังเอียงคอขยับหัวเพี้ยนองศาทีก็ดับที เป็นแบบนี้จนน่ารำคาญ สำหรับคนฟังเพลงเป็นอาหารบำบัดจิตจานหลักอย่างข้าพเจ้า มันช่างทรมานหุดหิดหงุดหงิดใจยิ่งนัก ไอ้ใบเสร็จตอนซื้อเมื่อต้นปีก็หาไม่เจอ จะส่งไปเคลมที่เมืองลุงแซม ก็รอเป็นเดือนและค่าใช้จ่าย 5 ร้อยกว่าบาท.... มีแววว่าจะซื้อใหม่อีกแล้ว คุณกิเลสกระซิบข้างหูไวๆตะกี้อยู่ "ไหนๆแล้วก็..ซื้อรุ่นที่เสียงดีกว่า แพงกว่านี้ไปเล้ย ไอ้ฟายแร้ เหอๆๆๆ.." "ไหนๆแล้วก็..ซื้อรุ่นที่เสียงดีกว่า แพงกว่านี้ไปเล้ย ไอ้ฟายแร้ เหอๆๆๆ.." "ไหนๆแล้วก็..ซื้อรุ่นที่เสียงดีกว่า แพงกว่านี้ไปเล้ย ไอ้ฟายแร้ เหอๆๆๆ.."....(ไม่ได้พิมพ์ผิด แต่ให้เห็นว่ามันกระซิบหลายรอบมาก)

หลังจากมีชีวิตบนโลกนี้ได้ระยะหนึ่ง คนที่รู้จักข้าพเจ้ามักให้ความเห็นต่อข้าพเจ้า 3 ประเภท...
1. เพื่อนสนิทลงความเห็นว่า.. "ข้าพเจ้าฟุ้งซ่าน"
2. เพื่อนไม่สนิทลงความเห็นว่า .. "ข้าพเจ้าบ้า"
3. เพื่อนก้ำกึ่งสนิทกับไม่สนิทลงความเห็นว่า.. "ข้าพเจ้าเป็นนักคิด"
อย่างไรก็ตาม ข้าพเจ้าไม่เคยแยแสใส่ใจอยู่แล้ว "เพราะมันไม่สำคัญเลยว่าข้าพเจ้าเป็นคนแบบไหนกันแน่ ที่สำคัญที่สุดคือ .. พวกท่านทั้งหลายเป็นคนแบบไหนต่างหาก "...