ซารางแฮโย .. โอม่า นะเออ

เมื่อคืนนอนได้ 8 ช.ม. แต่ตื่นมาก็ยังรู้สึกไม่แข็งแรง และง่วงอยู่ดี วันนี้ทั้งวัน ร่างกายไม่มีแรง แขนขาข้าพเจ้าเหมือนมิใช่ของข้าพเจ้า ร่างกายข้าพเจ้าเหมือนมิใช่ของข้าพเจ้า ฤาที่แท้ นี่ข้าพเจ้ากำลังสิงร่างใครอยู่??...

วันทั้งวันที่มิใช่วันหยุดแต่หยุดเอาเอง ผ่านไปอย่างรวดเร็ว หมกมุ่นอยู่หน้าคอมก็ผลาญเวลาไปได้มากมาย สิ่งที่คาดว่าจะทำ ก็คงได้แต่คาดต่อไป รู้ตัวอีกที พรุ่งนี้ก็วันแม่แล้ว ภารกิจต่างๆยังไม่สะสางเลย ความดีหนึ่งเดียวที่ทำในวันนี้ คือการออกกำลังกาย หลังจากขี้เกียจตัวเป็นขนหมูป่ามานานับเดือน วันนี้ก็วิ่งซะหน่อย วิ่งเสร็จ ไม่ได้รู้สึกแข็งแรงขึ้นอยู่ดี แถม แขนขาพานจะหมดสภาพกว่าเก่า จะยกทีต้องตั้งสติ คำถามเดิมลองมาในหัว "ฤาแท้จริงแล้ว..ข้าพเจ้าสิงร่างใครอยู่?"

หลังออกกำลังกาย อาบน้ำแล้วเข้าไปตากแอร์ในห้อง"เดอะแม่" ... รู้สึกในบัดดลเลยว่า สดชื่น สบายใจจริงๆ กลิ่นเฉพาะตัวของ เดอะแม่ นั้นอธิบายยาก ทั้งที่ไม่หอม เพราะมันตีกันมั่วผสมทั้งกลิ่นยาดัดผม แป้ง เครื่องสำอางค์ และอื่นๆๆ แต่เป็นกลิ่นที่ อบอุ่น สบาย ผ่อนคลายวางใจ...

พรุ่งนี้วันแม่ ข้าพเจ้าก็ยังคงไม่กล้าบอกรักเหมือนทุกปี แต่ปีนี้ว่า จะลองบอกกลายๆเป็นภาษาเกาหลีว่า "ซารางแฮโย..โอม่า" เอาให้เดอะแม่ฟังไม่ออกแบบนี้แหละจะได้ไม่ต้องเขินอาย ส่วนความหมายของมันให้ข้าพเจ้ารู้คนเดียวก็พอแล้วว่า "รักแม่นะเออ"... ^_^