โรคใจร้ายสกรัมเพื่อน ทำ แร้ฟาย หดหู่

... วันนี้ไม่ได้ใส่ใจกับอาการอึและทวารบาลมากนัก แม้เมื่อคืนจะเข้าห้องน้ำอีก 2 รอบ นับว่ามีแนวโน้มที่ดีขึ้น (เมื่อวานซืนเข้า 4 รอบ เมื่อวานลดลง 3 รอบ)... ที่ไม่ใส่ใจแล้วก็เพราะจิตใจหดหู่มืดมนกับข่าวร้าย...

เมื่อวานค่ำๆได้ข่าวว่าเพื่อนสนิทที่ออฟฟิศคนหนึ่ง ที่ป่วยสารพัดโรคและเข้าๆออกๆโรงพยาบาลอยู่หลายปี อาการทรุดหนักลงจนหมอไม่ให้เยี่ยม... เธออายุ 28 เท่านั้นเอง แต่ป่วยด้วยโรคเลือดเป็นพิษ และพัฒนาเป็นมะเร็งปากมดลูก ก่อนจะรับการรักษาแล้วได้ผลข้างเคียงกลับมาคือมะเร็งปอด .. เพื่อนคนนี้เป็นสาวน่ารัก ร่าเริง มีน้ำใจ ข้าพเจ้ารู้สึกว่า คุณมะเร็งใจร้ายจัง ทำไมต้องมารุมสกรัมยำตีนใส่เธอแบบนี้ด้วยหนอ?..

ข้าพเจ้าเสียใจกับตัวเองเหมือนกันที่ตั้งใจจะไปเยี่ยมเธอตั้งแต่ 2 สัปดาห์ก่อนแต่ไม่ได้ไป พอตอนนี้จะไปหมอก็ไม่ให้เยี่ยมแล้ว เมื่อคืนเลยสวดมนต์อุทิศส่วนกุศลให้เธอ หวังว่าเธอจะได้รับและจิตใจสงบระงับร่มเย็นดี เธอเข้มแข็งกว่าข้าพเจ้ามากมายนัก โรครุมเร้าขนาดนี้ ทุกครั้งตอนเจอกันที่ทำงานก็ยังคงมีแต่รอยยิ้มให้เพื่อนๆเสมอ....ข้าพเจ้าอายตัวเองในวันที่อ่อนแอเหลือเกิน

ตั้งแต่เมื่อคืนถึงวันนี้ เรื่องเก่าๆลอยมาในหัว ทั้งเพื่อนเก่าๆ และ แฟนเก่า... สุดท้ายแล้วทุกคนมาผูกพันกันเพียงช่วงเวลาหนึ่งก็ต้องจากกันไป แล้วตัวข้าพเจ้าล่ะ..จะผูกพันกับตนเองไปอีกนานสักเท่าไหร่....และเมื่อไหร่จะเลิกนอนเช้าเสียที ไอ้บ้าแร้ไฟ ที่เริ่มจะกลายเป็น "แร้ฟาย" ..