๒๕๕๑-๑๐-๑๓

ไม่เอาน่ะเกรงใจ ไม่ดีหรอกเกรงใจ

...ได้รับการ์ดแต่งงานอีกแล้ว... พอย่างเข้าฤดูหนาว คนเราก็มักจะหาอะไรอุ่นๆกอด โดยเฉพาะหัวใจอุ่นๆ ที่อบด้วยกลิ่นของความรักหอมๆๆได้ที่ การมีคู่ทำให้คนเหงาน้อยลง บางคนว่าการหาคู่นั้นเป็นไปตามสัญชาติญาณการสืบพันธุ์ของมนุษย์ .. แต่ข้าพเจ้าว่าหลายๆคู่ก็อยู่ด้วยกันโดยที่ไม่ค่อยได้สืบพันธุ์กันบ่อยนัก เอาเข้าจริงแล้วความต้องการหลีกหนีจากความเหงาต่างหาก ที่ทำให้คนเราจำเป็นต้องหาใครสักคนอยู่ด้วยกันทุกวันๆๆ

คนเราอยู่ด้วยกันนานๆก็สนิท พอสนิทมากๆก็ผูกพันธุ์ จากเพื่อนร่วมโลกปกติ มนุษย์บางคนจึงเลื่อนขั้นเป็นคนพิเศษสำหรับกันและกัน เป็นมนุษย์ข้อยกเว้นของกันและกัน เรื่องเดียวกันกับบางคนเราโกรธ แต่บางคนเราไม่โกรธ กับบางคนเราไม่ยอม แต่บางคนเรายอม... นี่คือข้อแตกต่างระหว่างความสนิท กับไม่สนิท

กระนั้นท่ามกลางความเพลิดเพลินในการเดินทางของความสนิทสนม บ่อยครั้งที่เราทำความเกรงใจหล่นหายไประหว่างทาง.. ทำให้บางทีเราโกรธกันทั้งที่ก็ยังไม่เข้าใจกันว่าโกรธทำไม ทำไมต้องโกรธ...สิ่งที่เขาไม่ชอบ แต่เราคิดว่าเล็กน้อยไม่เป็นไร สุดท้ายก็กลายเป็นเรื่องใหญ่โต...

ถ้าข้าพเจ้าเกิดเป็นความเกรงใจ หลายๆครั้งคงนั่งน้อยใจ ที่คนเราบ้าเห่อแต่คุณความรัก .. โดยหลงลืมข้าพเจ้า ยิ่งรักกันเท่าไหร่ ข้าพเจ้ายิ่งละลายหายไปเท่านั้น..
...
...
...
เมื่อวานข้าพเจ้าเพิ่งโดนมนุษย์ข้อยกเว้นคนหนึ่งตั้งคำถามว่า "มึงสนิทกับพวกกูมากไปรึเปล่าวะ"..
ข้าพเจ้าไม่ตอบคำถามนี้ ไม่ใช่เพราะตอบไม่ได้ แต่ไม่อยากตอบ
ข้าพเจ้ารู้เพียงแต่ว่า ท่ามกลางกว่า 6 พันล้านคนบนโลก สำหรับข้าพเจ้า มีมนุษย์แค่ไม่กี่คน..................... "ที่เป็นข้อยกเว้น"

๓ ความคิดเห็น:

มัชฌิมา กล่าวว่า...

ข้าพเจ้าน่ะพบความจริงเรื่องข้อยกเว้นอย่างจังๆ เลยนะช่วงนี้
สรุปได้ว่ายิ่งมีมนุษย์แห่งข้อยกเว้นในชีวิตมากคนเท่าไหร่
ก็ยิ่งเสียใจบ่อยเท่านั้น

Irisgurumi กล่าวว่า...

ลองนับมนุษย์ข้อยกเว้นดูแล้ว...ไม่มากๆ

ปล.ไม่ได้ล็อคบล๊อคแล้วคุณแร้

Nuu กล่าวว่า...

ตอนนี้ฉันมีปัญหากับข้อยกเว้นนั้น และกลายเป็นข้อไม่ยกเว้นแล้วล่ะ...