๒๕๕๑-๑๐-๐๒

หมอตำแยเทวดา

.. หลายวันนี้พยายามทำอะไรคนเดียว... ในสิ่งที่อยากทำด้วยกันหลายคนแต่คนอื่นดันไม่อยากทำด้วย ยังไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไหร่ แต่ก็ว่าจะลองพยายามต่อไป.. ข้าพเจ้านึกถึงการทำงานร่วมกันด้วยจำนวนมนุษย์ขี้เหม็น 2 คนขึ้นไป บางทีก็เป็นเรื่องยาก บางทีก็เป็นเรื่องง่าย ส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับความคาดหวัง ถ้าเป็นเรื่องเล็กขี้มดแดงก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าเป็นเรื่องใหญ่ๆที่หวังผล.... การจะทำงานราบรื่นถูกใจทุกคนย่อมยากยิ่งนัก... โดยเฉพาะมนุษย์พันธุ์อารมณ์ศิลปิน

มนุษย์ศิลปินส่วนใหญ่ ชอบทำงานตามใจตัวเอง หรือยินดีร่วมงานเฉพาะกับคนที่คิดว่าพอไปกันได้ รสนิยมตรงกัน พวกคนที่คิดว่ารสนิยมแนวคิดไม่ตรงกัน จึงจัดเป็นมนุษย์เผ่าอื่นในสายตามนุษย์ศิลปิน ... ข้าพเจ้าเองก็เคยเป็นเช่นนั้น... จวบจนวันหนึ่ง มีมนุษย์ศิลปินคนหนึ่งถามข้าพเจ้าว่า ทำไมกูคิดได้แต่แบบเดิมๆวะ กูอยากหนีออกไปจากความซ้ำซาก...
....
ข้าพเจ้าเองจัดเป็นคนหัวดื้อหือชนฝาเหมือนกัน แต่พลันนึกไปถึงตอนร่วมงานกับผู้อื่น หลายๆครั้งที่ข้าพเจ้ามีความคิดเข้าท่า แต่ยังไม่เข้าที ส่วนเพื่อนร่วมงานคนอื่นมีความคิดเข้าที แต่ไม่เข้าท่า (เพื่อนร่วมงานเหล่านั้นล้วนถูกจัดเป็นเผ่าอื่นในสายตาข้าพเจ้าเพราะความคิดไม่ตรงกันหลายเรื่อง) พอสบโอกาสได้แบ่งกันดู Ideaของกันและกัน พลันก็เกิดการปฏิสนธิทางปัญญา .. "เอาส่วนนี้ของเธอมาผสมส่วนนี้ของฉันก็น่าจะดี" ... "นี่ไงเอาโครงตรงนี้แบบเธอ แต่เพิ่มลายของฉันเข้าไป"...."เออจริงด้วย" ... "อืมเข้าท่าเข้าทีแฮะ" ...

แม้จะยังมีส่วนที่ขัดหูขัดตาไม่ตรงกันบ้าง แต่อย่างน้อยการปฏิสนธิของมนุษย์ต่างเผ่า ก็ได้ทำคลอดสิ่งๆหนึ่งออกมา นั่นก็คือ"Ideaใหม่ๆ"...
สิ่งที่ไม่ว่าหมอตำแยเทวดาก็ ก็ไม่อาจทำได้ ถ้ายังถูกปิดกั้นโอกาสด้วยทัศนคติที่ว่า"กูว่ามึงคนละแนวกับกูว่ะ"

..... "บางทีการผสมพันธุ์กับคนที่เราไม่คิดว่าเข้ากันได้ก็ได้ผลลัพธ์ที่น่าสนใจเหมือนกัน .. ลองดูพวกลูกครึ่งสิ สวยๆหล่อๆกันทั้งนั้น แล้วทำไมเราจะสร้าง Idea สวยๆบ้างไม่ได้ล่ะ"

......วันนี้อยากส่งเสียงบอกมนุษย์บางคนรวมถึงตัวข้าพเจ้าเองด้วยว่า..... "มาลองเป็นหมอตำแยกันเถอะ" .............

1 ความคิดเห็น:

ไม่ระบุชื่อ กล่าวว่า...

คนละแนว มันแกวสองลูก